สุตํ ปญฺญาย วฑฺฒนํ สุตัง ปัญญายะ วัดทะนัง การฟังเป็นเหตุให้ปัญญาเพิ่มพูน
นาภาสมาเน ชานนฺติ พาเลหิ ปณฺฑิตํ นาภาสะมาเน ชานันติ พาเลหิ ปันดิตัง คนเราเมื่อยังไม่พูด ก็ไม่มีใครรู้ว่าเป็นพาลหรือบัณฑิต
อินฺทริยานิ รกฺขนฺติ ปณฺฑิตา อินทะริยานิ รักขันติ ปันดิตา คนมีปัญญาย่อมควบคุมการแสดงออก
อตฺตา ชานาติ สจฺจํ วา ยทิ วา มุสา อัดตา ชานาติ สัดจัง วา ยะทิ วา มุสา อะไรจะจริงหรือเท็จ ตนก็ย่อมจะรู้เอง
นตฺถิ ฌานํ อปญฺญสฺส นัดถิ ชานัง อะปันยัดสะ คนไร้ปัญญา ย่อมไม่มีความพินิจ
ยาจโก อปฺปิโย โหติ ยาจะโก อับปิโย โหติ ผู้ขอ ย่อมไม่เป็นที่รักของผู้ถูกขอ
นตฺถิ ฌานํ อปญฺญสฺส นัดถิ ชานัง อะปันยัดสะ คนไร้ปัญญา ย่อมไม่มีความพินิจ
ยาจกํ อททนปฺปิโย ยาจะกัง อะทะทะนับปิโย ผู้ถูกขอ เมื่อไม่ให้ ก็ไม่เป็นที่รักของผู้ขอ
ทีปโท โหติ จกฺขุโท ทีปะโท โหติ จักขุโท ผู้ให้แสงสว่าง ได้ชื่อว่าให้ดวงตา
อภิตฺถเรถ กลฺยาเณ อะพิดถะเรถะ กัลยาเณ ควรใฝ่หาแต่ความดี
ทนฺตา โกธํ ปหตฺวาน ทันตา โกธัง ปะหัดตะวานะ ผู้ฝึกตนแล้ว ย่อมละความโกรธได้
ปาปา จิตฺตํ นิวารเย ปาปา จิตตัง นิวาระเย ควรยับยั้งใจไม่ให้ยินดีในความชั่ว
โกธํ ฆตฺวา น โสจติ โกธัง คัดตะวา นะ โสจะติ ข่มความโกรธได้ ย่อมไม่เศร้าโศก
ปุริสกิจฺจานิ น ปจฺฉานุตปฺปติ ปุริสะกิดจานิ นะ ปัดฉานุตัปปะติ เมื่อทำหน้าที่สมบูรณ์แล้ว ไม่ควรร้อนใจในภายหลัง
รโห วาทํ น ภาเสยฺย ระโห วาทัง นะ พาเสยยะ ไม่ควรกล่าววาทะลับหลัง
อกฺโกเธน ชิเน โกธํ อักโกเธนะ ชิเน โกธัง จงชนะความโกรธด้วยการไม่โกรธตอบ
นตฺถิ โทสสโม คโห นัดถิ โทสะสะโม คะโห ไม่มีเคราะห์ร้ายใดเสมอด้วยความโกรธ
ทุกฺขิโน จิตฺตํ น สมาธิยติ ทุกขิโน จิดตัง นะ สะมาธิยะติ จิตของผู้ที่มีความทุกข์ ย่อมไม่เป็นสมาธิ
อกิญฺจนํ นานุปตนฺติ ทุกฺขา อะกิญจะนัง นานุปะตันติ ทุกขา ความทุกข์ ไม่เกิดแก่ผู้ไม่กังวล
