อาหุเนยฺย จ ปุตฺตานํ อาหุเนยยะ จะ ปุดตานัง พ่อแม่ เป็นผู้ควรแก่การเคารพของลูก
สุขา มตฺเตยฺยตา โลเก สุขา มัดเตยยะตา โลเก เคารพรักและบำรุงมารดาบิดา นำมาซึ่งความสุข
สุขสฺส ทาตา เมธาวี สุขํ โส อธิคจฺฉติ สุขัดสะ ทาตา เมธาวี สุขัง โส อธิคัจฉะติ คนฉลาดให้ความสุข ย่อมได้รับความสุข
มุตฺวา ตปติ ปาปกํ มุดตะวา ตะปะติ ปาปะกัง คำพูดชั่ว ย่อมพาตัวให้เดือดร้อน
ยถาวาที ตถาการี ยะถาวาที ตะถาการี คนจริงพูดอย่างใด ทำอย่างนั้น
เมตฺตา ภาเวตพฺพา พฺยาปาทสฺส เมดตา ภาเวตับพา พะยาปาทัดสะ พึงเจริญเมตตา เพื่อละความพยาบาท
น กิเรว สาธุ อติเวลภาณี นะ กิเรวะ สาธุ อะติเวละพานี การพูดเกินขอบเขต ไม่เกิดผลดี
สจฺจมนุรกฺเขยฺย สัดจะมะนุรักเขยยะ ควรรักษาสัจจะ
นาสฺมเส อลิกวาทิเน นาดสะมะเส อะลิกะวาทิเน ไม่ควรไว้วางใจ ในคนพูดพล่อย
เอกํ หิ สจฺจํ น ทุติยมตฺถิ เอกัง หิ สัดจัง นะ ทุติยะมัดถิ สัจจะมีเพียงหนึ่งเดียว ไม่มีสอง
โมกฺโข กลฺยาณิยา สาธุ โมกโข กัลยานิยา สาทุ คำพูดดี ก็มีประโยชน์
อนุฏฺฐานมลา ฆรา อะนุดถานะมะลา ฆะรา บ้านเรือนที่ไม่หมั่นดูแลรักษา ย่อมเกิดมลทิน
ทุฏฺฐสฺส ผรุสา วาจา ทุดถัดสะ ผะรุสา วาจา คนโกรธ มักมีวาจาหยาบ
ขลิตญฺจ จ คาหเย ขะลิตันจะ จะ คาหะเย ไม่ควรยึดถือในความผิดพลาด
วาจํ มุญเจยฺย กลฺยาณึ วาจัง มุนเจยยะ กัลยานิง ควรกล่าวแต่วาจามีประโยชน์
