ปญฺญา หิ เสฎฺฐา กุสลา วทนฺติ ปันยา หิ เสดถา กุสะลา วะทันติ ปราชญ์ว่า ปัญญาประเสริฐที่สุด
นตฺถิ ฌานํ อปญฺญสฺส นัดถิ ชานัง อะปันยัดสะ คนไร้ปัญญา ย่อมไม่มีความพินิจ
นตฺถิ ปญฺญา อฌายิโน นัดถิ ปันยา อะชายิโน คนไม่พินิจ เพราะไม่มีปัญญา
ปญฺญาย ปริสุชฺฌติ ปันยายะ ปะริสุดชะติ คนย่อมบริสุทธิ์ได้ด้วยปัญญา
กิจฺจกโร สิยา น จ มชฺเช กิดจะกะโร สิยา นะ จะ มัดเช ทุกคนควรทำหน้าที่ของตน และไม่ควรประมาท
สพฺเพสํ สหิโต โหติ สับเพสัง สะหิโต โหติ คนดีบำเพ็ญประโยชน์แก่คนทั้งปวง
ททํ มิตฺตานิ คนฺถติ ทะทัง มิดตานิ คันถะติ ผู้ให้ ย่อมผูกไมตรีไว้ได้
ปุญฺญานิ กยิราถ สุขาวหานิ ปุนยานิ กะยิราถะ สุขาวะหานิ ควรทำบุญอันนำมาซึ่งความสุข
คุณวา จาตฺตโน คุณํ คุนะวา จาดตะโน คุนัง ผู้มีความดี จงรักษาความดีของตนไว้
ปุริสกิจฺจานิ น ปจฺฉานุตปฺปติ ปุริสะกิดจานิ นะ ปัดฉานุตัปปะติ เมื่อทำหน้าที่สมบูรณ์แล้ว ไม่ควรร้อนใจในภายหลัง
