ขนฺตี ปรมํ ตโป ตีติกฺขา ขันตี ปะระมัง ตะโป ตีติกขา ขันติคือความอดทนเป็น ความเพียรอย่างยิ่ง
ขนฺติ สาหสวารณา ขันติ สาหะสะวาระณา ความอดทนห้ามไว้ได้ซึ่งความผลุนผลัน
ขนฺติ หิตสุขาวหา ขันติ หิตะสุขาวะหา ความอดทนนำมาซึ่งประโยชน์สุข
ปฏิกจฺเจว กยิรา หิตมตฺตโน ปะติกัดเจวะ กะยิรา หิตะมัดตะโน รู้ว่าอะไรเป็นประโยชน์แก่ตน ควรรีบทำ
อตฺตานํ อุปมํ กเร อัดตานัง อุปะมัง กะเร พึงเอาใจเขา มาใส่ใจเรา
โกธํ ปญฺญาย อุจฺฉินฺเท โกทัง ปันยายะ อุดฉินเท พึงขจัดความโกรธ ด้วยปัญญา
ญาโต อตฺโถ สุขาวโห ญาโต อัดโถ สุขาวะโห ประโยชน์ที่รู้จักแล้ว ย่อมนำสุขมาให้
ปญฺญา เจนํ ปสาสติ ปันยา เจนัง ปะสาสะติ ปัญญาเป็นเครื่องปกครองคน
ทุกเข สุขานิ วินฺทติ ทุกเข สุขานิ วินทะติ คนมีปัญญา ถึงคราวทุกข์ ก็ยังหาสุขได้
โยคา เว ชายเต ภูริ โยคา เว ชายะเต ภูริ ปัญญา ย่อมเกิดขึ้นเพราะการฝึกฝน