ภูตํ เสสํ ทยิตพฺพํ ภูตัง เสสัง ทะยิตัพพัง คนทุกคน ควรเกื้อกูลกัน
สมคฺคานํ สขิลา โหถ สะมัคคานัง สะขิลา โหถะ จงสามัคคี มีน้ำใจดีต่อกันเถิด
ปณฺฑิตา โสกนุทา ภวนฺติ ปันฑิตา โสกะนุทา ภะวันติ บัณฑิต ย่อมปัดเป่าความโศกให้คนอื่นได้
สติ เตสํ นิวารณํ สะติ เตสัง นิวาระนัง มีสติ ป้องกันเหตุร้ายๆได้
ปจฺเจกจิตฺตา ปุถู สพฺพสตฺตา ปัดเจกะจิดตา ปุถู สับพะสัดตา ต่างคนก็ต่างจิตต่างใจ
นานาทิฎฺฐิเก นานยิสฺสสิ เต นานาทิดฐิเก นานะยิดสะสิ เต ต่างคนต่างความเห็น จะให้เห็นเหมือนกันหมดไม่ได้
ครหาว เสยฺโย ยญฺเจ พาลปฺปสํสนา คะระหาวะ เสยโย ยันเจ พาลับปะสังสะนา บัณฑิตตำหนิ ยังดีกว่าคนพาลสรรเสริญ
อตฺตา หเว ชิตํ เสยฺโย อัดตา หะเว ชิตัง เสยโย ชนะตนนั่นแหละดีกว่า
สีลํ กิเรว กลฺยาณํ สีลัง กิเรวะ กัลยานัง การมีศีลนั่นแหล่ะ เป็นความดี
สีลํ อาภรณํ เสฎฺฐํ สีลัง อาภะระนัง เสดถัง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ
